به گزارش رویترز (انگلستان) ، این فرآیند با استخراج پودر سلولز با برش و خشک شدن با انجماد پوست دورین دور ریخته و سپس مخلوط کردن آن با گلیسرول آغاز می شود. این مخلوط یک هیدروژل نرم تولید می کند که در نهایت به نوارهای ژل ضد باکتری بریده می شود.

پروفسور ویلیام چن ، مدیر برنامه علوم و فناوری غذا ، می گوید: “ما در سنگاپور سالانه حدود 12 میلیون دورین مصرف می کنیم. بنابراین ، جدا از تفاله ، نمی توانیم کار زیادی با غلاف و دانه ها انجام دهیم. پوست دوریان ، که بیش از نیمی از ترکیب دورین را تشکیل می دهد ، اغلب دور ریخته و سوزانده می شود. این امر باعث تولید زباله و آلودگی محیط زیست می شود. “

چن افزود: این فناوری همچنین می تواند سایر ضایعات غذایی مانند سویا و غلات استفاده شده را به هیدروژل تبدیل کند و به محدود کردن ضایعات مواد غذایی کمک می کند.

در مقایسه با پانسمان های معمولی پزشکی ، پانسمان ارگانو هیدروژل می تواند با آسیب رساندن به بهبود زخم ، پوست آسیب دیده را خنک تر و مرطوب نگه دارد.

“مزیت این باند پزشکی رطوبت است. بنابراین ، از خشک شدن زخم جلوگیری می کند و احساس خارش را کاهش می دهد ، که برای افراد مبتلا به بیماری های پوستی مانند اگزما مناسب است. “

این تیم همچنین می افزاید که استفاده از ضایعات غذا و مخمر برای تهیه پانسمان ضد باکتریایی مقرون به صرفه تر از تولید پانسمان های معمولی با خواص ضد باکتریایی از ترکیبات است. فلزات گران تر مانند یون نقره یا مس.

تان انگ چوان ، عمده فروش دوریان ، گفت که حداقل 30 قوطی دوریان در طول فصل معادل 1800 کیلوگرم می فروشد. او معتقد است که استفاده از ضایعات میوه برای تهیه پانسمان پزشکی یک نوآوری است که به صنعت کشاورزی کمک می کند تا “پایدارتر” توسعه یابد.